Je handen laten lezen is iets wat in Amsterdam misschien gangbaarder is dan in de rest van het land, toch zie ik nog vaak omhoog getrokken wenkbrauwen als ik vertel dat ik handlezer ben. De meeste gestelde vraag is of ik daar nou echt mijn boterham mee kan verdienen. Mensen zien het meer als hobby en schilderen het af als kermisattractie of hekserij.
Hoe handlezen op mijn pad kwam
Als mij vroeger gevraagd werd wat ik wilde worden dan noemde ik een hoop beroepen, maar dat van handlezer zat er nooit bij. Eigenlijk is handlezen toevalligerwijs op mijn pad gekomen. Eind twintig was ik en ik had mezelf over de kop gewerkt. Ik vond mijn werk ontzettend leuk en ging er ook met veel plezier heen. Toch hield ik het niet vol elke dag om half 7 de deur uit te gaan en rond 9 uur weer eens thuis te komen. Mijn arbeidsethos is hoog. Loslaten is iets wat mij niet makkelijk afgaat. En daardoor belande ik thuis met een burn-out.
Workshop handlezen op de Volksuniversiteit in Amsterdam
Op zoek naar antwoorden ging ik een tijdje reizen naar en bij terugkomst was er eigenlijk nog niets opgelost. ‘Het licht zien’ op een berg in het verre Azië was verhelderend, ermee moeten dealen thuis in Amsterdam was iets anders. En zo zocht ik antwoorden bij diverse coaches, deed ik aan slaapyoga en ging ik achterwaarts hardlopen. Dat laatste vooral met de gedachte: ‘als ik het leven nou achterwaarts snap, dan wordt het voorwaarts een stuk makkelijker’. Niets hielp. Tot mijn oog ineens viel op een workshop handlezen bij de Volksuniversiteit in Amsterdam. Vraag mij niet waarom, maar ergens was mijn interesse gewekt.
Verbazing all over the place
Ik ging er heen met een lichte terughoudendheid. Ik had vooral het idee dat ik gelezen zou worden in plaats van mijn handen. Doordat ik veel met mijn handen praat dacht ik te horen gaan krijgen dat ik energiek ben en nog wel wat meer van die voor de hand liggende (ha!) zaken. Niets bleek minder waar. Na 1,5 uur lang algemene zaken over het handlezen te horen hebben gekregen ontving ik een korte individuele sessie van 10 minuten. Tot op de dag van vandaag ben ik nog verbaasd over wat er toen gebeurde. Deze vrouw die mij niet kon, wist mij in enkele minuten meer antwoorden te geven dan ik in mijn hele zoektocht ervoor ontvangen had. Ik was niet alleen verbaasd, ook begreep ik mezelf beter. Ik was vastbesloten hier iets mee te gaan doen.
Opleiding Handleeskunde
De handlezeres op de Volksuniversiteit was Joyce van Nispen en zij vertelde mij dat zij de opleiding Handleeskunde bij Ellen Duim had gevolgd. Het was nog een half jaar voor de opleiding zou starten en het zat al vol. De moed zonk mij in de schoenen. Geduld is niet mijn schoonste zaak en 1,5 jaar wachten met het volgen van een opleiding vond ik echt veel te lang duren. Ik besloot mij op andere manieren te verdiepen in het handlezen. Zodoende las ik vele artikelen en kocht ik Het Handleesboek. Een dag voor de opleiding zou starten nam Ellen contact met mij op. Er was iemand uitgevallen en ze vroeg of ik nog geïnteresseerd was. Reken maar van yes!
Een studie van 2,5 jaar
2,5 jaar lang heb ik elke maand een opleidingsdag gevolgd en tussendoor vele handafdrukken bestudeerd. In het eerste jaar stonden de lijnen en tekens die in de handen te vinden zijn centraal. Het tweede jaar ging met name over de elementen en het leggen van verbanden tussen al die lijnen en tekens. Het laatste half jaar gingen we wat meer de diepte in. Die diepte werd voor mij wel heel letterlijk toen bleek dat mijn moeder ongeneeslijk ziek was. Toch heb ik alles op alles gezet om het te halen. Dus daar stond ik in juli 2016 zonder mijn moeder, maar wel met een diploma Handleeskunde.
Mijn eigen bedrijf in handlezen: De Handcoach
In het begin moest ik nog bijkomen van de emotionele rollercoaster waar ik het half jaar daarvoor in had gezeten. Mijn moeder verliezen en eigenlijk geen ouders meer hebben (mijn vader verloor ik op mijn 17e) moest een plekje krijgen. Zodoende stond ik incidenteel op de Sunday Market in Amsterdam en kwam ik hier en daar op een vrijgezellenfeestje of was ik hét cadeau voor de jarige job. Pas 20 november 2017, op de geboortedag van mijn moeder, was ik er klaar voor om een bedrijf te starten en mijn brood te verdienen met handlezen. Was het makkelijk? Nee, zeker niet. Ik dacht echt dat de wereld aan mijn voeten zou liggen nadat ik weg zou lopen bij de Kamer van Koophandel. Nou nee, dan kom je pas van een koude kermis thuis kan ik je vertellen. Een eigen bedrijf opstarten is keihard werken. En in een branche die niet gangbaar is al helemaal.
Handlezen voor de lol
In het begin had ik klanten die voor de lol kwamen. Die in feite net zoals ik aan het uittesten waren of het nou wel of niet iets zinnigs zou zijn. Iedereen liep mindblowing de deur uit. Net zoals ik een aantal jaar ervoor bij de Volksuniversiteit in Amsterdam. Ik begreep dat ik iets in mijn communicatie moest veranderen wilde het een serieuze vertaalslag krijgen. Regelmatig wordt er nog lacherig gedaan als ik vertel dat ik handen lees. Zeker in de kroeg of op een feestje doen vooral de mannen een beetje tof. “Nou kijk dan. Zeg het maar. Wat zie je.” Dit soort situaties los ik altijd op met een beetje humor. Simpelweg door de vraag te stellen of de man in kwestie ook zijn broek naar beneden had getrokken als ik had gezegd dat ik uroloog ben. Is de man echt geïnteresseerd dan krijgt hij mijn kaartje. Want ondanks deze situaties merk ik dat de interesse voor handlezen steeds meer en meer toeneemt. Door de vertaalslag in mijn communicatie naar buiten toe zien mensen in dat handlezen niet iets voor de lol is, maar dat het echt waarde heeft.
Holistisch
Als we pijn hebben gaan we naar de dokter en als we rondlopen met emotionele bagage gaan we naar de psycholoog. Ten minste zo is hoe het altijd gegaan is. Ik ben van een meer holistische aanpak. Je kunt bijvoorbeeld wel naar de fysio als je last hebt van verkrampte schouders. Die masseert de boel los en je kunt weer vooruit. Alleen is het niet een stuk interessanter te onderzoeken waar die verkrampte schouder in de eerste plaats vandaan komt? Onderzoek wijst uit de farmaceutische hulp in 2017 € 4.390 miljoen heeft omgezet!! Nu wil ik niet beweren dat al deze hulp niet nodig is, maar je kunt je afvragen of voor elke ziekte een pil de uitkomst is. In de film Heal die op Netflix te vinden komt deze boodschap ook sterk naar voren. De film is amaaaazing Amerikaans, toch zit er een kern van waarheid in. De diagnose die door een dokter wordt gesteld zal zeker gestoeld zijn, de prognose en vorm van hulp is een ander verhaal.
Handlezen is een karakteranalyse
Nu is handlezen geen middel tegen pijn of iets waarmee medische kwalen op te sporen zijn. En ook is het geen toekomstvoorspelling. Door jouw handen te lezen kan ik niet zien wat er in de toekomst zal gebeuren of wanneer jouw pijn zal verdwijnen. Wel kan ik zien wie jij in de kern bent, wat je behoeften en verlangens zijn en waar je valkuilen liggen. Ik vind handen de meest pure vorm van een karakteranalyse. Een test via de computer gaat allemaal via je geest. Bedenk je eens in dat je door een slechte nachtrust of sociaal gewenste acceptatie zo’n test behoorlijk kunt beïnvloeden. Zeker als de test wordt vergoed door je werkgever. Hoe eerlijk ga je dan zijn over jouw handelen? Vrees je dan niet enorm voor de uitkomst die zeer waarschijnlijk mee wordt genomen in de beoordeling over jouw functioneren? Een handanalyse is niet te beïnvloeden en laat zien hoe jij er op dat moment voor staat.
Ieder van ons heeft een unieke gave
En is het niet fantastisch mooi dat je door een handanalyse gelezen én gezien wordt. Dat iemand jou bevestigt in wat je kwaliteiten zijn? Dat je behoorlijk veel toegevoegde waarde te bieden hebt? Iets wat jij misschien als vanzelfsprekend beschouwt. Ik ben er namelijk heilig van overtuigd dat iedereen iets unieks in zich heeft en daar ook voor moet uitkomen. Ja je leest het goed. MOET. Velen van ons zijn zo ontzettend bescheiden en wuiven dit weg met de opmerking dat het niet zo speciaal is en iedereen dat vast ook zo zou doen. En wat ook ontzettend vaak voorkomt is dat we niet graag van de hoge toren willen blazen wat we waard zijn. Dat het heel egoïstisch zou zijn de aandacht zo op jezelf te vestigen. What the fuck?! Daarvoor ben je hier toch op de wereld gekomen? Excusez let moi, maar ik vind het behoorlijk egoïstisch als je die unieke gave voor jezelf houdt en niet deelt met anderen.
Handlezen is niet zweverig
Ik heb totaal geen behoefte om met anderen de strijd aan te gaan en te laten zien dat handlezen iets ontzettend waardevols is. Dat er door het lezen van elke lijn en elk teken in je handen een blauwdruk van jouw levensverhaal ontstaat. Daar kom je vanzelf wel achter als je eens langs komt. Velen gingen jou voor en aan de Google reviews te lezen gingen ze niet met lege handen naar huis. Integendeel. Iedereen liep met een schat aan kennis de deur uit en heeft een handvat voor het leven.
Mijn missie is dan ook om jou in te laten zien hoe uniek je bent. Lijnen en tekens in de handen komen misschien overeen, jij maakt jouw eigen verhaal. En daar is niets zweverigs aan. Met handlezen vertel ik je niet de toekomst, wel laat ik je inzien hoe je de toekomst naar eigen hand kunt zetten. Met liefde bied ik jou graag een helpende hand. Neem eens een kijkje bij mijn aanbod wat ik voor je kan betekenen.
